عبدالله بن صالح هروی می‌گوید: در محضر امام رضا(ع) بودم، فرمود: خداوند رحمت کند کسی که امر ما (مکتب اهل بیت و تشیع) را زنده کند. کسی پرسید که امر شما چگونه احیا می‌شود؟
حضرت فرمود: معارف و علوم و فرهنگ ما را باید بگیرند، قرآن را به دیگران بیاموزند، زیرا اگر مردم خوبی‌ها و محاسن کلام ما را بشنوند و بشناسند، از ما خاندان رسالت پیروی خواهند کرد.
هروی می‌گوید: عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! برای ما از امام صادق(ع) نقل کرده‌اند که فرمود: هر کس علمی را به این خاطر بیاموزد که با علم خود با افراد سفیه و احمق مجادله و ستیز کند، یا با علم خود بر دانشمندان افتخار کند، یا مردم را متوجه خود نماید، مجازات چنین شخصی آتش دوزخ است. امام رضا(ع) فرمود: جدم راست گفت: آیا می‌دانی منظور از سفیهان در این سخن چه کسانی هستند؟ سپس فرمود: آیا می‌دانی مردم را متوجه خود سازد چیست؟ گفتم: نه نمی‌دانم. فرمود: سوگند به خدا منظور از آن ادعای امامت بدون حق است. بنابراین اگر کسی علم را به خاطر این بیاموزد که با افراد سبک‌مغز از داستان‌سرایان مخالف ما، مجادله و ستیز نماید و به دانشمندان آل محمد(ص) افتخار و برتری‌جویی کند و ادعای امامت ناحق نموده و در پرتو علم خود، مردم را به سوی خویش فراخواند، اهل دوزخ است. ولی اگر آموختن علم به این خاطر نباشد، خدا او را رحمت نماید، زیرا این امر سبب زنده شدن ولایت و (استحکام) شیوه و برنامه‌ ما می‌شود.

📚منبع : بحارالانوار،‌ج۲، ص ۳۰