در احکام نجوم و ساعات مسعود و منحوس زرع

قبل از عمل زرع، نیاکان ما به حرکت کواکب و ستارگان و سیارات توجه ویژه ای می کردند و آغاز فصل کشت را براساس محاسبات فلکی خاصی انجام می داده اند که بررسی و باز کردن موضوع بسیار طولانی و زمان بر است و از حوصله این بحث خارج اما به اختصار قدما، با توجه به ویژگی ثوابت و سیارات اموری را توجه داشته اند و خداوند متعال نیز در قرآن توجه به این مطلب را به شدت تأکید فرموده اند: اَفَرَأیتُم ما تَحرثون (واقعه ۵۶ و ۶۳) اما چون بنا شدن عالم به حیوان و سبب حیات حیوان را نبات می دانسته اند فلذا کشاورزی را بسیار مهم و دقیق می دانسته اند و در این امر خطیر بی وقت و تعیین ساعت هرگز به امر زرع دست نمی زدند چرا که حتماً این زرع بی مرغه را موهم ضرر می دانسته اند فلذا به تعدادی از این مثالها و تعیین اوقات آنها در گذشته در مسأله حرث توجه خواهیم کرد. ماه محرم را حرام دانسته و به علت اینکه عرب جاهلیت وقتی مسلمان شدند کشتن اهل بیت رسالت را حلال دانسته اند این ماه را شوم دانسته و ترجیحاً در دهه اول این ماه فصل زرع را آغاز نمی کردند. البته یک علت آن به خاطر ماجرای شهادت امام حسین (ع) و یارانش است اما علت دیگر این است که اوج نحوست هر ماه منحوس در ده روز اول آن است و این اهم تر از مسأله اول است. چون امروزه دشمنان اسلام با شنیدن این مطالب آنها را خرافات می دانند اما این واقعیت ها دلایل علمی بی شمار دارد. در دهه اول ماه محرم کشت و زرع خوب نیست، اصلاً ماه محرم و صفر ماه زراعت نیست اما اگر با فصل کشت تداخل دارد ترجیحاً ده روزه اول باید از آغاز عمل کشت خودداری کرد- ماه صفر که به قولی صِفر به معنی خالی بودن است (یعنی همه قبایل خانه های خود را خالی کرده و به جنگ می رفتند) نیز منحوس است خصوصاً سه روز اول آن چون روز سوم صفر بود که یزید (علیه العنه) عبدالله زبیر به جنگ پرداخت و خانه کعبه را به آتش کشید فلذا دهه اول صفر نیز به خاطر اهانت به بیت عتیق از منحوسات ایّام است فلذا کشت و زراعت در این ماه خصوصاً در ده روز اول فاقد برکت و سعادت است- ربیع الاول بسیار سعد و مسعود است و کشاورزی در آن بسیار پربرکت و عمل زرع دارای خیر و برکت برای زارع است و تا به آخر که ذکر تک تک ویژگی های این ماه ها و خاصیت کشاورزی در آنها از حوصله بحث خارج است. از ماه که نزدیک بین تر شویم حتی روزهای هفته هم نزد قدما دارای اربابی بوده اند و هر روز را منحصر ثوابتی و یا سیاره ای می دانسته و این اصل اصلاً توسط تمام دنیا مورد تأیید است. مثلاً روز و شب شنبه را متعلق به مریخ و زحل می دانسته اند و آن را نحس می دانسته اند. جالب این است که صهیونیسم هم به این مسأله ایمان دارد و روز شنبه را تعطیل کرده به عبادت شیطان می رود چون او معتقد است شیطان در سیاره مریخ زندگی می کند و شنبه را هم روز زحل یا Saturday نامیده است- درضمن از هر ده مسافرت فضایی هم هشت سفر به سیاره مریخ است (صهیونیسم در مریخ به دنبال جناب شیطان می گردد تا از او دستورات و راهنمایی بگیرد). روز یکشنبه متعلق به جناب آفتاب است و آن را Sunday نامیده است به همین ترتیب تا انتهای هفته. قدما روز شنبه چون نحوست مریخ و زحل بر زمین وارد است و روز چهارشنبه که نحوست زحل و مریخ بر زمین حاکم است را منحوس نامیده و الباقی را مسعود و ترجیحاً در این دو روز فصل کشاورزی یا زرع را انجام نمی دادند- در ضمن همچنین به طور خاص تر ویژگی های مؤنث و مذکر ثوابت و سیارگان را نیز به دست آورده بودند و زراعت ها و کشت های سرد مزاج چون جو را مؤنث می دانسته اند و زراعت های گرم مزاج مثل گندم را مذکر می دانسته اند فلذا بسیار ریز بینانه و نکته سنج جو را در روز دوشنبه که متعلق به سیاره ماه است ((Monday کشت می کردند و گندم را که مذکر است در روز یکشنبه که متعلق به ستاره آفتاب است Sunday کشت می کردند- بدین ترتیب شنبه متعلق به زحل و سرد و خشک است/ یکشنبه آفتاب گرم خشک/ دوشنبه ماه سرد و تر/ سه شنبه مریخ گرم و خشک/ چهارشنبه عطارد تابع کوکب متصل به او است/ پنج شنبه مشتری گرم و تر/ جمعه زهره گرم و تر. فلذا بر این اساس کشت ها را بررسی و سیاست زراعت برای خود قائل بودند البته آنچه در فوق اشاره شد بسیار مختصر و فقط به عنوان آشنایی خوانندگان با اصول اولیه احکام نجومی در آغاز فصل زراعت ذکر گردیده است و جنبه آشنایی دارد. فلذا آن قدر ریزبینانه با این مطالب برخورد می شده است که حتی برای روز آغاز فصل زرع هم طالع می گرفته اند و ساعت طالع را مشخص کرده و حتی کشاورزی خود را در هر ساعت مشخص از روز آغاز می کردند.