بین سالهای ۱۹۷۱ و ۲۰۰۳ WESTON PRICE FONDATION لیست بیش از ۵۰ نتیجه تحقیقاتی را به چاپ رساند که همه آنها سویا را بعنوان ماده غذایی به جهت مضرات فراوانش برای انسان نفی می کردند. در اینجا به ذکر برخی از آنها می پردازیم:

۱۹۸۶- Fort P e altri. Breast feeding and insulin-dependent diabetes mellitus in children. J Am Coll Nutr 1986; 5 (5) :439-441.

دیابت در نوزادان تغذیه شده با شیر سویا دو برابر حد معمول می باشد.

۱۹۹۴- NM Hawkins e altri. Potential aluminium toxicity in infants fed special infant formula. J Pediatr Gastroenterol Nutr 1994;. 19 (4) :377-81 (1994).

شیر سویا نوزادان را با ۵۳۴ میکرو گرم آلومینیوم آلوده می کند درحالیکه این رقم با شیر مادر معادل ۹،۲ است؛ در جائیکه مرز مسمومیت از جانب محققین ۳۰۰ میکرو گرم تعیین شده.

۱۹۹۹ -Sheehan DM e Doerge DR, Letter to Dockets Management Branch (HFA-305) February 18, 1999.

اتیکت محصولات سویا میبایستی با علائم هشدار دهنده مصرف کننده را از خطرات ناشی از مصرف آن آگاه سازد، نه اینکه به دروغ از مزایای سلامت ساز آن خبر دهد.

۱۹۹۹ -White L. Association of High Midlife Tofu Consumption with Accelerated Brain Aging. Plenary Session #8: Cognitive Function, The Third International Soy Symposium, Program, November 1999, page 26.

مضرات پنیر سویا و ارتباط آن با بروز آلزایمر و کهولت ذهنی زودرس.

۲۰۰۱ -Strom BL e altri. Exposure to soy-based formula in infancy and endocrinological and reproductive outcomes in young adulthood. JAMA 2001 Nov 21; 286 (19): 2402-3.

افرادی که در کودکی با شیر سویا تغذیه شده اند هنگام بلوغ با مشکلات جنسی و تولید مثل مواجه و ابتلاء به آسم در آنها خیلی شایع می باشد.

با مراجعه به مأخذ زیر :

“Soybean” al Poisonous Plant Database del United States FDA’s Center for Food Safety and Applied Nutrition

میتوان به نتایج تحقیقات بیش از ۲۸۸مورد مطالعه دست یافت که همه این مطالعات حاکی از سمی بودن سویا بعنوان غذا می باشند. جای نگرانی است که FDA با علم به نتایج تحقیقات و مضرات سویا برای انسان در این مورد سکوت اختیار کرده و حتی می پذیرد که در یک تبلیغ تلویزیونی از جانب یکی از سرکردگان چند ملّیتی سویا مقدار ۶٫۲۵ گرم SPI در هر پرس غذا تجویز گردد. در حالیکه ترویج سلامت و نظارت دائم وحمایت سلامت افراد جامعه از وظایف اصلی این آژانس بشمار می رود ولی این آژانس کاملاً برعکس عمل می کند.

دیگر مخاطرات سویا :

– آسم- خستگی مزمن– افسردگی– دیابت– آریتمی قلبی- امراض قلبی و کبدی– ناباروری و مشکلات تولید مثل– سندروم روده های التهاب پذیر– مشکلات فراگیری ADHD, ADD- اختلالات در لوزالمعده– بلوغ زودرس و یا تأخیر آن– آرتریت روماتوئید– مشکلات تیروئیدی (عدم تعادل خود ایمنی تیروئید، هیپو و هایپر تیروئیدیزم، گواتر، ندول تیروئید، سرطان تیروئید)– سرطان رحم– افزایش وزن

علائم و اختلالات مرتبط با سویا:

– احساس دائم سرما یا گرما– کم خونی– مشکلات رفتاری – ناخن های شکننده – اگزما – ریزش مو – بیش فعّالی– کاهش فراگیری–بی حالی و فشار خون پائین – درد استخوان و مفاصل– چشمهای ورم کرده و پر از اشک.

آنچه که بعنوان ارزش غذایی در سویا یاد می شود اغلب در پی پروسه های استخراج روغن و حرارت و سایر عملیات کارخانه ای از بین می رود و یا به ترکیبات دیگری تبدیل می شود.

فرآورده هایی که با هدف تغذیه مورد استفاده قرار می گیرند:

– دانه های سویا که هنوز کاملاً نرسیده اند؛

– آرد سویا مورد استفاده محصولات رژیمی و شیرینی جات و غذای دام

– روغن سویا؛

– شیر و پنیر سویا؛

– سوس سویا؛

– گلوت آمات منو سدیم که از طریق هیدرو لیز پروتئین حاصل می شود مشابه آنچه در سوس سویا رخ می دهد.

خطرات و هشدارها و عوارض جانبی سویا:

آلرژی: به صورت کهیر و آنژیوادم بروز می کند و در موارد خیلی حاد به شُک آنافیلاکسی منتهی می شود

عدم تحمل: تفاوت زیادی با آلرژی دارد و علائم متداول آن، اسهال و استفراغ می باشند، که به محض خارج شدن سویا از رژیم غذایی فرد این علائم نیز از بین می روند. در هر صورت نباید این علائم را دست کم گرفت چرا در برخی افراد می تواند با حضور خون در مدفوع، کم خونی، کاهش وزن و تأخیر در رشد نیز همراه باشد.

سویا بین گیاهان از بالاترین میزان فیتو استروژن برخوردار است که عوارض ناشی از آن مفصل تشریح داده شد.

لازم به تأکید برای جلوگیری از افزایش میزان آن در مادران باردار در دوره قبل از زایمان و در دوره نوزادی و کودک نو رسیده، علی الخصوص در مورد کودکان پسر که موجب اختلال در عملکرد دستگاه تناسلی آنان می شود، عدم مصرف هرگونه محصولات سویا شدیداً تاکید می گردد.

نقرس و سویا

سویا و فرآورده هایش میزان قابل توجهی پورین در اسیدهای نوکلئیک خود دارند، ولی عدم حضور آن در رژیم غذایی افراد مبتلا به نقرس جزو مؤکدات پزشکان معالج این افراد می باشد، از اینرو به هیچ وجه از سویا در برنامه غذایی خود نباید استفاده کنند.

. ایالات متحده آمریکا بزرگترین تولید کننده سویا در دنیا است که در مورد تولید روغن سویا نیز این مقام را حفظ می کند.

کشورهای آرژانتین، برزیل، چین و هندوستان به ترتیب مقامهای دوّم تا پنجم را به خود اختصاص می دهند. بد نیست بدانیم که کشور ما جمهوری اسلامی ایران قسمت اعظم مایحتاج روغن مایع خود را از کشورهای آرژانتین و برزیل تهیه می کند، حصول اطمینان از درصد روغن سویا ی برزیلی یا آرژانتینی موجود در رژیم غذایی ایرانی را به عهده مسوؤلین امر می گذاریم.

منابع مورد استفاده:

. [Irvine, C. et al., “Potential adverse effects of soy phytoestrogens in infant feeding”, New Zealand Medical Journal 24 may 1995, pag. 318]. on the contrary, the formulas based on milk almost do not contain phytoestrogens, or breast milk, even if the mother consumes soy-based products. (Sally Fallon & Mary G. Enig, Ph, D.);

^ Cordle, C. T. (May 2004). “Soy Protein Allergy: Incidence and Relative Severity”. Journal of Nutrition (The American Society for Nutritional Sciences) 134 (5): 1213S–۱۲۱۹S. PMID 15113974.

^ Sampson, H. A. (May 1999). “Food Allergy, Part 1: Immunopathogenesis and Clinical Disorders”. The Journal of Allergy and Clinical Immunology (American Academy of Allergy) 103 (5): 717–۷۲۸٫ PMID 10329801.

^ Mitchell, Julie H.; Cawood, Elizabeth; Kinniburgh, David; Provan, Anne; Collins, Andrew R.; Irvine, D. Stewart (June 2001). “Effect of a Phytoestrogen Food Supplement on Reproductive Health in Normal Males”. Clinical Science (Biochemical Society (Great Britain)) 100 (6): 613–۶۱۸٫ PMID 11352776.

^ Thompson, Lilian U.; Boucher, Beatrice A.; Liu, Zhen; Cotterchio, Michelle; Kreiger, Nancy (2006). “Phytoestrogen Content of Foods Consumed in Canada, Including Isoflavones, Lignans, and Coumestan”. Nutrition and Cancer (Wiley Online Library) 54 (2): 184–۲۰۱٫ Doi:10.1207/s15327914nc5402_5. PMID 16898863.

^ a b Napier, India D., et al. “Testicular Development in Male Rats Is Sensitive to a Soy-Based Diet in the Neonatal Period.” Biology of reproduction (2014): biolreprod-113.

^ Napier, India D., et al. “Testicular Development in Male Rats Is Sensitive to a Soy-Based Diet in the Neonatal Period.” Biology of reproduction (2014): biolreprod-113.

^ Akingbemi BT, Braden TD, Kemppainen BW, Hancock KD, Sherrill JD, Cook SJ, He X, Supko JG. Exposure to phytoestrogens in the perinatal period affects androgen secretion by testicular Leydig cells in the adult rat. Endocrinology 2007; 148:4475-4488.

^ Sharpe RM, Martin B, Morris K, Greig I, McKinnell C, McNeilly AS, Walker M. Infant feeding with soy formula milk: effects on the testis and on blood testosterone levels in marmoset monkeys during the period of neonatal testicular activity. Hum Reprod 2002; 17:1692-1703.

^ Wisniewski AB, Klein SL, Lakshmanan Y, Gearhart JP. Exposure to genistein during gestation and lactation demasculinizes the reproductive system in rats. J Urol 2003; 169:1582-1586.

^ McVey MJ, Cooke GM, Curran IH, Chan HM, Kubow S, Lok E, Mehta R. Effects of dietary fats and proteins on rat testicular steroidogenic enzymes and serum testosterone levels. Food Chem Toxicol 2008; 46:259-269

^ Ariyaratne HB, Mendis-Handagama SM, Mason JI. Effects of tri-iodothyronine on testicular interstitial cells and androgen secretory capacity of the prepubertal Rat. Biol Reprod 2000; 63:493-502.

^ Assinder S, Davis R, Fenwick M, Glover A. Adult-only exposure of male rats to a diet of high phytoestrogen content increases apoptosis of meiotic and post-meiotic germ cells. Reproduction 2007; 133:11-19.

^ Goyal HO, Robateau A, Braden TD, Williams CS, Srivastava KK, Ali K. Neonatal estrogen exposure of male rats alters reproductive functions at adulthood. Biol Reprod 2003; 68:2081-2091

^ “Soy”. US National Institutes of Health. 2011-05-05. Retrieved 2012-10-10.

^ Choi HK, Atkinson K, Karlson EW, Willett W, Curhan G (March 2004). “Purine-rich foods, dairy and protein intake, and the risk of gout in men”. N. Engl. J. Med. 350 (11): 1093–۱۰۳٫ Doi:10.1056/NEJMoa035700. PMID 15014182.

^ Weaver AL (July 2008). “Epidemiology of gout”. Cleve Clin J Med. 75 Suppl 5: S9–۱۲٫ Doi:10.3949/ccjm.75.Suppl_5.S9. PMID 18819329