با توجه به اهمیت بیماری های گیاهی و اپیدمی های حاصل از آن هیچ بعید به نظر نمی رسد که کشورهای مختلف و به ویژه استعمارگران از این پدیده در جهت دستیابی به مقاصد خود استفاده کنند. در دهه ۱۹۵۰ میلادی دولت آمریکا استفاده از عوامل بیمای زای گیاهی را مورد بررسی قرار داد تا مشخص گردد که چگونه می توان از این عوامل به عنوان سلاح جنگی استفاده نمود. هنوز معلوم نیست که دولت آمریکا در جنگهای مختلفی که داشته است تا چه حد از این عوامل بیماری زا استفاده نموده ولی این نکته بسیار قابل توجه است که عوامل بیماری زای گیاهی بالقوه می توانند سلاحی بسیار خطرناک باشند.لذا در برنامه های کنترل بیماری های گیاهی و به ویژه برنامه های اصلاح نباتات باید به این مسأله توجه  داشت که آیا دشمن قادر است از طریق جنگ های بیولوژیک به تولیدات کشاورزی خسارت وارد سازد؟ اگر چه وقوع انقلاب سبز موجبات تهیهء غذای بیشتری را برای بشر فراهم نمود، ولی در عین حال این امکان را نیز فراهم نمود که با پیدایش مزارع بزرگ و از نظر ژنتیکی شبیه به هم ظرفیت ایجاد بیماری های خاص در سطح بسیار وسیع فراهم گردد. هم اکنون چنین مزارعی به راحتی می توانند در معرض هجوم سلاح های بیولوژیک قرار گرفته و کاملاً نابود گردند. هر یکصدوپنجاه میلیارد هاگ عامل زنگ سیاه گندم کمتر از حدود نیم کیلو وزن دارد که از نظر سبکی شبیه به گازهای سمی و یا دود می باشد و در حقیقت به سهولت دود نیز پخش می گردد ضمن اینکه هر کدام از این هاگ ها به تنهایی قادرند یک منطقه را به مساحت تقریباً نامحدود (در صورت وجود عوامل مساعد محیطی و عوامل انتشار) آلوده کند و با عنایت به اینکه عوامل بیمار زای چند چرخه ای به صورت تصاعد هندسی تکثیر می شوند، در صورتی که شرایط اقلیمی مساعدی وجود داشته باشد اپیدمی های وسیعی از بیماری های اشاره شده به وجود خواهد آمد، با توجه به اینکه دشمنان همیشه این سلاح ها و نوع محتویات میکروبی آن را با توجه به شرایط اقلیمی مساعد هر منطقه به صورت خاص می توانند تولید کنند. به طور مثال از آنجا که ژنوتیپ های اکثر ارقام گندم در جهان شناخته شده است، عوامل زنگ گندم می توانند به عنوان یک سلاح بیولوژیک و بسیار مخرب به کار گرفته شود. و در مدت بسیار کوتاهی مزارع گندم یک کشور را به نابودی بکشاند