🔰 بررسى متون اسلامى به روشنى نشان میدهد که یکى از اهداف اصلى و حکمت‏ هاى مهمّ احکام و مقرّرات اسلامى، طبّ پیشگیرانه، از طریق پیشگیرى از #بیمارى ها و تأمین #سلامت انسان است.

🟢 خداوند متعال، تصریح میکند که قرآن و برنامه‏ هاى نورانى و حیاتبخش آن، جامعه بشر را به راه‏هاى تأمین سلامت، رهنمون میگردد:

💠 «یَهْدِی بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ سُبُلَ السَّلامِ».( مائده، آیه ۱۶)

💠 خداوند، هر که را از خشنودى او پیروى کند، به وسیله آن [کتاب‏] به راه‏هاى سلامت، رهنمون میشود.

🟢 و بدین سان، انسان میتواند با پیوند با خدا و برنامه‏ هایى که او براى زندگى بشر ارائه کرده، به بزرگ‏ترین نعمت‏ هاى الهى دست یابد و نه تنها آخرت، بلکه سلامت و سعادت و خوش‏بختى دنیاى خود را نیز تأمین نماید:

💠 «مَنْ کانَ یُرِیدُ ثَوابَ الدُّنْیا فَعِنْدَ اللَّهِ ثَوابُ الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ». (نساء، آیه ۱۳۴)

💠 هر کس پاداش دنیا میخواهد، [بداند که‏] پاداش دنیا و آخرت، نزد خداست.

🟢 بر این پایه، در اسلام، آنچه براى سلامت جسم و یا جان خطرناک و زیانبار است، حرام یا مکروه است و آنچه براى سلامت انسان، لازم و مفید است، واجب یا مستحب، و آنچه سود و یا زیانى براى جسم و یا جان ندارد، مباح شناخته شده است.

🟢 این بدان معناست که طبّ پیشگیرى در متن مقرّرات و احکام پنجگانه اسلام، تنیده شده و اجراى کامل و دقیق قوانین الهى در زندگى، سلامت جسم و جان انسان را به همراه دارد.

✔️ ( به استثناى مواردى که حکمت الهى به دلیل مسائل تربیتى بیمارى فردى را اقتضا نماید( ر. ک: ج ۱، ص ۱۲۶، حکمت بیمارى))

🟢 امام رضا علیه السلام، درباره حکمت مقرّرات الهى که بر انسان حلال و یا حرام شده است، میفرماید:

💠 إنّا وَجَدنا کُلَّ ما أحَلَّ اللّهُ تَبارَکَ و تَعالى فَفیهِ صَلاحُ العِبادِ و بَقاؤُهُم، و لَهُم إلَیهِ الحاجَهُ الَّتى لا یَستَغنونَ عَنها، و وَجَدنَا المُحَرَّمَ مِنَ الأَشیاءِ لا حاجَهَ بِالعِبادِ إلَیهِ و وَجَدناهُ مُفسِدا داعِیا لِلفَناءِ وَ الهَلاکِ. ( علل الشرائع، ص ۵۹۲، بحار الأنوار، ج ۶۵، ص ۱۶۶٫ همچنین، ر. ک: ج ۱، ص ۸۵، ح ۶۵)

🟢 ما می بینیم هر آنچه که خداوند تبارک و تعالى حلال کرده، در آن، صلاح و بقاى بندگان است و بدان نیازى گریزناپذیر دارند، و می بینیم همه آنچه که حرام شده است، بندگان، بدان نیازى ندارند و میبینیم که همه، موجب تباهى و زمینه نابودی اند.

🟢 در این سخن، امام تصریح می فرماید که آنچه در مقررات الهى در زمینه‏ هاى مختلف (مانند: خوردن، آشامیدن، ازدواج و …)، حلال شمرده شده، امورى است که مردم براى تأمین سلامت، رفاه و آسایش خود، بدان نیاز دارند و مصالح زندگى و بقاى آنها وابسته به آن است و به عکس، آنچه تحریم شده، امورى است که نه تنها مورد نیاز مردم نیست، بلکه به زیان سلامت و آسایش آنان و موجب هلاکت آنهاست.

✅ کانال رسمی حکیم دکتر روازاده
➡️ t.me/ravazadeh