مسعود پزشکیان نماینده مجلس و وزیر بهداشت در دولت اصلاحات، در گفت‌و‌گو با عصر ایران، در مورد مهاجرت برخی پزشکان گفت: با مکانیزم پرداختی که ما در مملکت درست کردیم و قوانینی که گذاشتیم، طبیعتا این روند روز به روز بدتر می‌شود. حق ویزیت مطب، یک و نیم دلار است این در حالی است در خارج باید یک دلار بدهید که  دستشویی بروید.

وی افزود: هر روز مکانیزم پرداخت بدتر می‌کنند. بیمه هم این پول را نمی‌دهد. از آن طرف پزشک را به روستا می‌فرستند که با پولی که می‌دهند حتی زندگی‌اش نمی‌چرخد. آن طرف مرز ۴۰ برابر این‌جا پول می‌دهند. این فشارها را هم ندارند، بار کاری‌شان نیز کمتر است. طبیعتا وقتی این‌طوری باشد، پزشکان ترجیح می‌دهند مهاجرت کنند.

وی تاکید کرد: پزشکان و آنهایی که در کشور می‌مانند مجبورند پول اضافه، سکه و‌ ارز  بگیرند و قوانینی که وجود دارد را بشکنند. وقتی قوانینی که ما می‌نویسیم عادلانه نباشد انتظار‌ تبعیت از آن قانون انتظار غیرواقعی است. درباره این اظهارات چند نکته شایان ذکر است:

 1) حافظ می‌گوید «…می با دیگران خورده است و با ما سر گران دارد». آقای پزشکیان از جمله طرفداران دولت سابق است که اصرار بر تصویب و اجرای هر چه زودتر برجام داشت و ضمنا اذعان کرد که برجام را نخوانده و از آن سر هم در نمی‌آورد. خروجی آن روند هیجان‌سالارانه، عوامانه و ضد امنیت ملی در حوزه اقتصادی، جهش تورم به نرخ ۶۰ درصد بود که با همت دولت فعلی ۱۴ درصد کم شده اما همچنان رقم بالا و آزاردهنده‌ای است. به اینها علاوه کنید میراث کسری بودجه و از جمله بدهی انباشته تامین اجتماعی و صندوق‌ها که البته در دولت فعلی بالغ بر ۱۶۲ هزار میلیارد تومان بدهی دولت به تامین اجتماعی تسویه شده است. طبیعی است که این میراث ناترازی بودجه و مالی، در بخش بهداشت و درمان و پزشکی هم تاثیرگذار باشد و منتها آقای پزشکیان هنگامی که این چالش جدی شکل می‌گرفت، با اذعان به بی‌اطلاعی، در حال کف و سوت و هورا کشیدن برای بانیان تورم فعلی بود. به قول معروف؛ «گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست».

۲) مسئله مهاجرت برخی پزشکان -به دلایل مختلف حتما جای تامل و بررسی و چاره‌جویی دارد اما متاسفانه در کلان بحث و در یک پردازش معوج رسانه‌ای و سیاسی، اکثریت قاطع اقشار وفادار به کشور و ملت (کسانی که با همه مشکلات، تن به مهاجرت نمی‌دهند) نادیده گرفته می‌شوند.

۳) ایران، قطب گردشگری درمانی در منطقه است. و اگر قرار بود مهاجرت، پدیده غالب در حوزه درمان و پزشکی باشد، قطعا کشور ما نمی‌توانست قطب پزشکی و گردشگری سلامت باشد و آورده ارزی به همراه داشته باشد.

۴) آقای پزشکیان می‌گوید «آن طرف مرز ۴۰ برابر این‌جا پول می‌دهند» و «در خارج پول دستشویی ۱/۵ دلار است». خب بزرگوار! اگر به ادعای شما چهل برابر بیشتر در آن طرف مرز می‌دهند، برای یک دستشویی رفتن هم چهل برابر بلکه بیشتر پول دستشویی می‌گیرند و این، غیر از هزینه‌های هنگفت زندگی عادی و مسکن و تغذیه و… است.

۵) آقای پزشکیان به جای کلی‌گویی، نمی‌گوید که کجای قانون ایراد دارد و چه اصلاح منطقی می‌شود کرد؟ ایشان عضو کمیسیون بهداشت مجلس است و می‌تواند طرحی که تضمین حمایت همزمان از حقوق پزشکان و بیماران باشد، ارائه دهد. اما به جای کارهای پر زحمتی از این دست، ترجیح می‌دهد به سیاق رویکرد تقلیدی و بدفرجام گذشته در زمینه برجام، همچنان مقلد رسانه‌های زنجیره‌ای و منفی بافی‌های آنان باشد.