تغییرات عملکردی و هیستولوژیکی پانکراس و کبد در موش‌ها پس از تجویز حاد و تیمار زیر حاد دیازینون

پیشینه/هدف: آفت‌کش‌های آلی فسفره (OPs) به طور گسترده در کشاورزی و جنگل‌داری در سراسر جهان استفاده می‌شوند و کاربرد آنها یک مشکل بهداشتی اصلی برای انسان و حیوانات است. هدف از این مطالعه، بررسی امکان سازگاری ارگانیسم با تجویز طولانی مدت دوز پایین دیازینون است.

روش‌ها: این مطالعه بر روی ۶۰ موش صحرایی نر نژاد ویستار انجام شد. ۳۰ موش اول به چهار گروه دیازینون (n=6) و یک گروه کنترل (روغن ذرت) تقسیم شدند. دیازینون به صورت خوراکی و یک‌بار با دوزهای ۲۰۰، ۴۰۰، ۶۰۰ و ۸۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم (یک دوز – یک گروه) تجویز شد. غلظت گلوکز، فعالیت آلفا-آمیلاز و فعالیت نسبی ایزوآنزیم‌های LDH1-LDH5 در خون ۲۴ ساعت پس از تجویز اندازه‌گیری شد. ۳۰ موش باقی‌مانده به دو گروه دیازینون (n=10) و یک گروه کنترل (روغن ذرت) تقسیم شدند. گروه اول به مدت ۷ روز و گروه دوم به مدت ۱۴ روز با ۵۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم دیازینون (۱/۱۰ ارزش LD50 قبلی) درمان شدند. هیستوپاتولوژی پانکراس و کبد و فعالیت نسبی ایزوآنزیم‌های LDH در خون پس از اتمام هر دوره زمانی تعیین شد.
pdf  مقاله شماره۷