۱- اتق دعوهًْ المظلوم فإنما یسال الله حقه و ان‌الله لن یضیع لذی حق حقه. - از نفرین مظلوم بپرهیز؛ زیرا وی به دعا حق خویش را از خدا می‌خواهد و خدا حق را از حق‌دار دریغ نمی‌دارد

چند قطره از دریای بی‌کران

در آستانه روزهایی که با رحلت رسول خدا و شهادت امام حسن مجتبی و امام رضا صلوات‌الله علیهم، همزمان است و امت اسلام در سوگ آن بزرگواران چشمانشان ‌اشکبار و دل‌هایشان داغدار است، ستون گفت و شنود را به نقل احادیثی از پیامبر اعظم‌(ص)، امام حسن‌(ع) و امام رضا‌(ع) اختصاص می‌دهیم؛
از رسول خدا‌(ص) است که؛
۱- اتق دعوهًْ المظلوم فإنما یسال الله حقه و ان‌الله لن یضیع لذی حق حقه.
– از نفرین مظلوم بپرهیز؛ زیرا وی به دعا حق خویش را از خدا می‌خواهد و خدا حق را از حق‌دار دریغ نمی‌دارد.
۲- مَن رَدَّ عَن عِرضِ اَخیهِ المُسلِمِ وَجَبَت لَهُ الجَنَّهًُْ اَلبَتَّهَ.
– هرکس آبروی مؤمنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب شود.
۳- احب الاعمال الی الله الصلاهًْ لوقت‌ها ثم بر الوالدین ثم الجهاد فی سبیل‌الله.
– بهترین کار‌ها در نزد خدا نماز به وقت است، آن‌گاه نیکی به پدر و مادر، آنگاه جنگ در راه خدا.
۴- لا تُحَقِّرَنَّ أحَدا مِنَ المُسلِمینَ، فَإِنَّ صَغیرَهُم عِندَ‌اللهِ کبیرٌ.
– هرگز هیچ یک از مسلمانان را کوچک مشمار؛ زیرا کوچک آنان نیز، در نزد خداوند، بزرگ است.
از حضرت امام حسن علیه‌السلام است؛
۱- مَن قَرَأ القرآنَ کانَت لَهُ دعوهًٌْ مُجابهًٌْ إمّا مُعَجَّلَهًًْ و إمّا مُؤَجَّلهًًْ.
– کسى که قرآن بخواند‌، یک دعاى مستجاب شده دارد‌، دیر مستجاب شود‌، یا زود.
۲- صاحِبِ النّاسَ مِثلَ ما تُحِبُّ أن یُصاحِبوکَ بهِ.
– با مردم آن‌گونه رفتار کن که دوست دارى با تو رفتار کنند.
۳- ما تَشاوَرَ قَومٌ إلاّ هُدُوا إلى رُشدِهِ.
– هیچ قومى با یکدیگر مشورت نکردند مگر آن که به راه پیشرفت خود رهنمون شدند.
و از امام رضا علیه‌السلام است؛
۱- مَن جَلَسَ مَجلِسا یُحیی فیهِ أمرُنا، لَم یَمُت قَلبُهُ یَومَ تَموتُ القُلوُبُ.
– هر که در مجلسی بنشیند که در آن یاد ما (اهل بیت) زنده می‌شود، قلبش، در روزی که قلب‌ها می‌میرند، نمی‌میرد.
۲- مَن سَألَ الله التَّوفیقَ و لَم یَجتَهِد فَقَدِ استَهزَأَ بِنَفسِهِ.
– هر کس از خدا توفیق بخواهد و تلاش نکند، خود را مسخره کرده است.
۳- مَن تَبَسَّمَ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ کتَبَ اللهُ لَهُ حَسَنَهًًْ؛ ومَن کتَبَ اللهُ لَهُ حَسَنَهًًْ لم یعَذِّبهُ.
– هر کس به روی برادر مؤمنش لبخند بزند، خداوند، برایش یک ثواب می‌نویسد و کسی که خدا برایش ثوابی بنویسد، عذابش نمی‌کند.