خداوند در سوره ابراهیم آیه ۴۹ و ۵۰ در وصف لباس جهنمیان چنین فرموده است:

«و تری المجرمین یومئذ مقرنین فی الاصفاد سرابیلهم من قطران تغشی فی وجوههم النار:در آن روز گناهکاران را میبینی که در زیر چرخ قهر خداوند قرار دارند،پیراهن هایشان را از مس گداخته آتشین است و شعله آتش چهره آن ها را می پوشاند. سرابیل:جمع سرابل به معنای پیراهن از هر جنس که باشد،است و قطران در خواندن آن سه وجه آمده است: فتح قاف و کسر طاء فتح قاف و سکون طاء کسر قاف و سکون طاء و آن را «قطران آن»، هم خوانده اند، به معنای مس مذاب که به نهایت حرارت رسیده است.

شیخ طبرسی می گوید: قطران چیزی است سیاه،بد بو و چسبنده که بر بدن شتر می مالند. این ماده از درختی به نام «ابهل» گرفته می شود و آن را می جوشانند تا سفت شود و جسمی سیاه،بد بو و قابل اشتعال به دست آید.

با توجه به این مشخصات می توان قیر و مشتقات مواد نفتی را معادل این ماده را در نظر گرفت،به هر حال مفهوم جمله «سرابیلهم من قطران» این است که به جای لباس، بدن های آنان را از نوعی ماده ی سیاه رنگ و بدبوی قابل اشتعال می پوشانند،لباسی که هم زشت و بدمنظر است و هم بد بو و قابل سوختن و شعله ور شدن و با داشتن این عیوب، بدترین نوع لباس محسوب می شود،چرا که لباس را برای آن می پوشند که زینت انسان باشد و نیز او را از سرما و گرما حفظ کند در حالی که این لباس هم زشت است و هم سوزاننده و مضر.

منابع: قریشی،تفسیر احسن الحدیث،ج۵،ص۳۱۵
دانش، مهدی، پوشاک و بافته ها،ص۳۰